غيبت نعمانى-ترجمه غفارى 432 (باب - 20)(آنچه در مورد سپاه خشم كه اصحاب قائم عليه السلام هستند رسيده و شمار و چگونگى آنان و آنچه بدان گرفتار مى‏شوند) (باب- 20) (آنچه در مورد سپاه خشم كه اصحاب قائم عليه السّلام هستند رسيده و شمار و چگونگى آنان و آنچه بدان گرفتار مى‏شوند) (2) 1- جابر گويد: شخصى كه مسيّب بن نجبه را ديده بود براى من بازگو كرده گفت: «مردى به همراه مرد ديگرى كه ابن السّوداء ناميده مى‏شد نزد امير المؤمنين عليه السّلام آمده به‏ غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 433 آن حضرت گفت: (1) اى امير مؤمنان اين مرد به خدا و رسول او دروغ مى‏بندد و شما را بر آن شاهد مى‏گيرد، پس امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: او خيلى عريض و طويل سخن گفته است (بدين جهت پنداشته‏اى كه ناصواب مى‏گويد) حال چه مى‏گويد؟ گفت: از سپاه خشم سخن مى‏گويد، فرمود: اين مرد را رها كن، ايشان گروهى هستند كه در آخر الزّمان مى‏آيند، جدا جدا مانند پاره‏هاى ابر پائيزى (كه به هم مى‏پيوندد) از هر قبيله يك مرد، دو مرد، سه مرد پديد مى‏آيند ابر پائيزى (كه به هم مى‏پيوندد) از هر قبيله يك مرد، دو مرد، سه مرد پديد مى‏آيند تا شمارشان به نه نفر مى‏رسد، بدان به خدا سوگند كه من فرمانده ايشان و نام او، و محلّ فرود آمدنشان را مى‏شناسم، سپس برخاست در حالى كه مى‏فرمود: باقر، باقر، باقر، بعد فرمود: او مردى از فرزندان من است كه حديث را به نحو خاصّى خواهد شكافت». (2) 2- احنف بن قيس گويد: «در مورد كارى كه برايم پيش آمده بود نزد علىّ عليه السّلام رفتم، ابن كوّاء و شبث بن ربعى آمدند و از آن حضرت اجازه شرفيابى خواستند، پس علىّ عليه السّلام به من فرمود: چنانچه مايلى به آن دو اجازه بده چون تو پيش از ايشان براى كار آمده‏اى (حقّ تقدّم با توست) گويد: عرض كردم: اى امير مؤمنان به آن دو اجازه‏ غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 434 ورود دهيد، هنگامى كه ايشان داخل شدند آن حضرت فرمود: چه چيز شما را واداشت كه در حروراء بر من خروج كنيد؟ گفتند: ما دوست داشتيم كه از [سپاه‏] خشم باشيم، فرمود: اى واى بر شما! مگر در حكومت من خشمى هم وجود دارد؟ يا مگر غضبى خواهد بود تا گرفتارى چنين و چنان روى دهد؟ سپس همچون پاره‏هاى ابر پائيزى از قبيله‏ها ما بين يك و دو و سه و چهار و پنج و شش و هفت و هشت و نه و ده نفر گرد هم آيند». (1) 3- مفضّل بن عمر گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: «هنگامى كه به امام اجازه (ظهور) داده مى‏شود خدا را به نام عبرانيش مى‏خواند سيصد و سيزده نفر ياران آن حضرت براى او عليه السّلام گرد آورده مى‏شوند و همچون پاره پاره ابر پائيزى‏اند، آنان پرچمدارنند، بعضى از ايشان شبانه از بسترش ناپديد مى‏گردد و بامداد در مكّه است، و پاره‏اى از ايشان در روز ديده مى‏شود كه در ميان ابر مى‏رود و نام خودش و نام پدرش و مشخّصاتش و نسبش شناخته شده است، عرض كردم: فدايت گردم كدام يك از ايشان از نظر ايمان برتر است؟ فرمود: همان كه در روز ميان ابر مى‏رود. و ايشانند آن ناپديدشوندگان و اين آيه در مورد آنان نازل شده: «هر كجا باشيد خداوند شما را جملگى مى‏آورد». «1» غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 435 (1) 4- ابو خالد كابلى از امام سجاد- يا از امام باقر- عليهما السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «ناپديدشوندگان گروهى هستند كه از بسترهايشان گم مى‏شوند و صبح در مكّه خواهند بود، و اين است فرمايش خداى عزّ و جلّ: «هر كجا باشيد خداوند همگى شما را باز مى‏آورد و ايشان ياران حضرت قائم عليه السّلام مى‏باشند». (2) 5- أبان بن تغلب گويد: «در مكّه خدمت امام صادق عليه السّلام در مسجدى بودم، و آن حضرت در حالى كه دست مرا گرفته بود، به من فرمود: اى أبان در آينده نزديك خداوند سيصد و سيزده نفر را در همين مسجد شما گرد مى‏آورد، و اهل مكّه مى‏دانند كه پدرانشان و اجدادشان هنوز آفريده نشده‏اند، آنان شمشيرها به ميان بسته‏اند، بر هر شمشيرى اسم آن مرد و نام پدرش و مشخّصاتش و نسبش نوشته شده است، پس (آن حضرت) نداكننده‏اى را دستور مى‏دهد و او آواز مى‏دهد: اين همان مهدى است كه بر طبق قضاوت داود و سليمان قضاوت مى‏كند و براى آن گواهى نمى‏طلبد». غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 436 (1) 6- محمّد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت در بيان اين فرمايش خداى تعالى كه مى‏فرمايد: أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ- الآية، «يا كسى كه پاسخ مى‏دهد به درمانده هنگامى كه او را مى‏خواند» «1» فرمود: اين آيه در باره قائم عليه السّلام نازل شده است، و جبرئيل به صورت پرنده سفيدى بر ناودان كعبه نشسته و او نخستين خلق خداوند است از نظر بيعت با آن حضرت- مرادم جبرئيل است- و بعد آن سيصد و سيزده نفر با او بيعت مى‏كنند، پس هر كس كه مانده در راه باشد در آن ساعت مى‏رسد، و كسى كه [درگير راه نشده باشد] از بستر خود ناپديد مى‏شود و اين همان فرمايش امير المؤمنين عليه السّلام است كه مى‏فرمايد: «آن گمشدگان از بسترهايشان» و نيز همان فرمايش خداى عزّ و جلّ است‏اسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ‏ - الآيه: «در نيكيها پيشى بجوئيد هر كجا كه باشيد خداوند همگى شما را باز مى‏آورد» آن حضرت فرمود: خيرات همان ولايت ما خاندان است». (2) 7- أبان بن تغلب از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «خداوند غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 437 در آينده سيصد و سيزده [مرد] را در مسجدى [در] مكّه بر مى‏انگيزد، و اهل مكّه مى‏دانند كه آنان از پدرانشان و اجدادشان زاده نشده‏اند (يعنى اهل مكّه نيستند)، براى ايشان شمشيرهائى است كه هزار كلمه بر آن نوشته شده، هر كلمه خود كليد هزار كلمه است، خداوند از هر سرزمينى باد را برانگيزد تا بگويد: اين همان مهدى است كه بر طبق حكم داود حكم مى‏كند و به گواه نياز ندارد». (1) 8- ابو الجارود گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: «اصحاب قائم سيصد و سيزده مرد از فرزندان عجم هستند كه پاره‏اى از آنان در روز ميان ابر برده مى‏شود و نام خودش و نام پدرش و نسبش و خصوصيّاتش شناخته مى‏شود، بعضى از آنان در بسترش خفته باشد و بدون قرار قبلى در مكّه با او ديدار كند». (2) 9- ابو بصير از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه: «قائم» عليه السّلام در ميان گروهى به عدد اهل بدر- سيصد و سيزده تن- از ثنيّه (گردنه) ذى طوى پائين مى‏آيد تا آنكه پشت خود را به حجر الأسود تكيه مى‏دهد و پرچم پيروز را به اهتراز در مى‏آورد». غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 438 علىّ بن أبى حمزه گويد: من اين را به موسى بن جعفر عليهما السّلام عرض كردم، فرمود: «كتاب منشور» يعنى اين اعلاميه‏اى است پخش شده. (1) 10- حكيم بن سعد گويد: شنيدم علىّ عليه السّلام مى‏فرمود: «همانا ياران قائم همگى جوانند و پير در ميانشان نيست مگر به اندازه سرمه در چشم يا به قدر نمك در توشه راه و كمترين چيز در توشه راه نمك است». (2) 11- علىّ بن أبى حمزه گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: «در همان ميان كه جوانان شيعه بر بامهايشان خفته‏اند ناگاه در يك شب بدون قرار قبلى [به صاحب خود] مى‏رسند و صبح در مكّه هستند». (3) 12- سليمان بن هارون عجلىّ گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود: «همانا صاحب اين امر يارانش براى او نگهدارى شده‏اند، اگر همه مردم نيز از بين بروند غيبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 439 خداوند يارانش را به او مى‏رساند، و آنان همان كسانى هستند كه خداى عزّ و جلّ فرموده: فَإِنْ يَكْفُرْ بِها هؤُلاءِ- الآية «اگر اينان بدان كافر شوند پس به تحقيق ما گروهى را كه بدان كافر نيستند بر آن موكّل كرده‏ايم» «1» و باز آنان همان كسانى هستند كه خداوند در باره آنان فرموده: فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ- الآية «خداوند به زودى گروهى را خواهد آورد كه آنان را دوست مى‏دارد و آنان نيز او را دوست مى‏دارند، در برابر مؤمنان فروتن و در برابر كافران با عزّت و درشتخو و سختگير هستند». «2» (1) 13- ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: «همانا اصحاب طالوت به رودى كه خداى تعالى فرمود: مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ- «3» الآية «به زودى شما را به رودى خواهيم آزمود» مورد آزمايش قرار گرفتند، و اصحاب قائم عليه السّلام نيز به همانند آن آزمايش مبتلا خواهند شد» (لفظ آيه إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ است).

نظرات شما عزیزان: